Kunstzone

De melk kookt. De kleur, de dikte en de geur veranderen voortdurend; een handvol paarse saffraan en een kaneelstokje met winterse textuur zijn toegevoegd. Een snufje kurkuma transformeert de identiteit van de witte kleur naar goud. De honing is het luxueuze vleugje van de zoetheid.

Hier ligt het abracadabra van waarde. Elk component heeft zijn eigen waarde, dit woord moet dagelijks in je en om je heen worden herhaald, vooral in het onderwijs, de kunst, de cultuur of in het maatschappelijk werk. Waarde is een reis terug naar de oorsprong.

Kom kijken. . . als we ons moe, verveeld, aarzelend, verdrietig, liefdevol en boos voelen. Als we streven naar balans. Dan halen we diep adem en proberen ons goud, onze waarde, te prospecteren.

Op dat moment realiseren we ons dat het gebruik van ‘de individuele waarom’ antwoorden kan stimuleren. Een antwoord geeft je die waarde en geeft je de zekerheid over de volgende stap in je leven. Deze waarde is zo specifiek als ze is, bloeit in jou en verschijnt aan de ander in de vorm van gedrag, taal en gebaar. Maar als je jouw waarde in gedrag of woord vertaalt, weet je dan absoluut zeker dat je gelijk hebt? En dat jouw individuele waarde de ander op een ‘vertrouwde acceptabele’ manier bereikt?

Het gedrags- en intellectuele systeem dat ons helpt om op een ‘vertrouwde en geaccepteerde manier’ te handelen, is wat auteur en communicatiedeskundige Pellegrino Riccardi identificeerde als de cultuur.

Als de waarden gerelateerd zijn aan individualiteit, spiritualiteit en instinct van ieder van ons, maakt de overeenstemming van mensen van verschillende culturen over bepaalde waarden de culturele omgeving tot een paradijs. Maar wat als de waarden geografisch verbonden zijn? Is iemands waarde gerelateerd aan waar hij woont, werkt, liefheeft en eet? Of is de waarde vast en de manier waarop deze aan de ander wordt gecommuniceerd de variabele?

In beide gevallen is onze culturele integratie de gedragsmatige en cognitieve handeling die het morele, spirituele en authentieke van individuen binnen de cultuur bevordert.

Een honingochtend. Het weer is verlegen, suikerachtig, verward en koud als albast. Deze beschrijving van het weer zal je misschien verbazen, aangezien het weer vaak mooi, regenachtig of saai is. Misschien is het de sensitiviteit van taal die het ons mogelijk maakt dit onderscheid te maken in onze geest. Alles in de geest bloeit in taal, zelfs de manier waarop we ons voelen, de manier waarop we communiceren.

Liefde, het meest sublieme gevoel in de hele wereld. Wat is liefde in Nederlandse taal, in de dagelijkse taal? Hoe word je verliefd? Krijg je vlinders in je buik? Een snellere pols?
In de Arabische taal zijn er veel gradaties van liefde met bijhorende woorden die een specifieke situatie nauwkeurig beschrijven. Zo is er passie, Al Shaghaf, wat de initiële graad van liefde is wanneer de persoon het hart binnenkomt via de Sheghaaf Alqualb, de buitenkant van het hart. Of Al Wajd, het toneel waarop de persoon altijd met lichte droefheid aan zijn geliefde denkt. Zodra liefde echter met kwelling overlapt, wordt het Al Kalaf en de pijn die voortkomt uit liefde heet Al Wasb. Dan is er Al Eshque, als liefde toeneemt en buitensporig wordt. Al Gharam, wanneer de geliefde zich vastklampt en niet kan bestaan of niet wil bestaan ver weg van zijn liefde. De hoogste graad van liefde is Al Houyam, pure waanzin van de overvloed aan liefde en haar gradaties.

Als het meest majestueuze gevoel ter wereld op vele manieren en met vele woorden kan worden vertaald en geanalyseerd, hoe zit het dan met de verschillende kanten van ons leven? Hoe zit het met de manier waarop we communiceren en tegen elkaar een ‘goede, suikerige, melkachtige’ morgen zeggen? Ontvangen en verzenden, handelen en reageren.

Diversiteitsgevoeligheid kan worden ontwikkeld of omarmd door te genieten van taalgevoeligheid, ervan te leren en ervoor open te staan met nieuwsgierigheid. Als je iemand wilt leren kennen en verwelkomen, luister dan naar zijn taal en de manier waarop hij een nieuwe taal aanneemt. En als je een taal leert, erken dan dat je een nieuwe moraal opent in het leven van de ander. Oftewel een morele integratie.

Avondkoffie heeft een andere smaak. Deze smaak duidt niet op het lawaai van de volgende ochtend of van de dagplanning. Nee, de zachtheid van avondkoffie is een uniek geval om allerlei gedachten met elkaar te verweven.

Nadat ik 2 maanden geleden afstudeerde aan de AHK ben ik ‘s avonds koffie gaan drinken als teken van mijn volwassenheid en zelfstandigheid, zoals de gewoonte is in Damascus. Avondkoffie is wel alleen voor serieuze, sterke volwassenen. Als kinderen er een slokje van nemen, groeit er zomaar een donkere enorme zwarte snor op hun gezicht!! Gelukkig groeide bij mij geen snor, maar veel gedachten en ideeën.

Een van deze ideeën gaat over integratie. Vanaf 1 januari 2022 is de nieuwe Wet Inburgering definitief ingevoerd, dat meer maatwerk biedt en gericht is op participatie en zelfredzaamheid. Het inburgeringstraject is hierdoor meer dan het pompen en sturen van informatie. En inburgering is in dit geval meer dan het leren van de Nederlandse taal, het kennen van de geschiedenis, de regels, het onderwijssysteem of zelfs de Nederlandse cuisine.

Als persoon die de kans kreeg om zijn eigen inburgering op maat te bouwen door kunsteducatie te studeren en met veel culturele en sociale sectoren te werken, begon voor mij het inburgeren met welkom voelen. Maar wat betekent het om iemand te verwelkomen?
Het is normaal om iemand een multidimensionale ruimte te geven waar de persoon zelfstandig en veilig kan bewegen, verkennen en groeien, binnen een bepaald kader. Maar voor sommige is het onmogelijk om een zelfstandig en veilige benadering te begrijpen en over te nemen, vooral wanneer de persoon een begrensde, strikte en onderdrukkende opvoeding had. Dit kan resulteren in een defensieve reactie en een verstoorde integratie.

In dat geval is leren flexibel te zijn de cruciale component. Het vereist niet dat je je authenticiteit verandert of verraadt, maar het gaat erom dat je leert te begrijpen en bij te dragen alvorens te handelen en aan de slag te gaan. Ik zie dat de Nederlandse maatschappij een samenleving van ruimtes en niet van punten is en dit is totaal het tegenovergestelde van veel landen in de wereld waar de beweging van ontwikkelingen niet echt vrij en onafhankelijk is. Daarom wil ik het belang van ‘flexibiliteit leren’ onder de aandacht brengen bij  organisaties en sectoren die deel uitmaken van de inburgering. Het is essentieel voor de nieuwkomers om te begrijpen je bewegingen binnen de ruimtes;  Hoe werk je? Hoe groei je? Hoe meet je jouw ontwikkeling binnen jouw ruimte…, etc. Mijn eigen ervaring met flexibiliteit begon toen ik van communicatie, onderzoek, feedback en het stellen van vragen begreep. Ik ben erg benieuwd naar wat jouw flexibiliteit inhoudt.

Mijn thee staat in stilte, warm en halfvol. De stralen van de zon dringen intens door zijn donkere roodheid. Om die te veranderen in een gelaagde gouden kleur… een diepe kleur en heerlijke geur die mijn achterhoofd bereikt. Het verleidde me bijna om meer na te denken over het weer, of de textuur van de muur. Een kopje thee was genoeg om mijn gedachten te temmen en ze terug te brengen naar the box!

Sinds kort is out of the box denken zowel de oplossing als de betekenis van ontwikkelen en aanpassen aan veranderde omstandigheden. Laten we eerst binnenkijken in onze prachtige schedels. Onze oriëntatie is het brein, de bron van ons zijn, de bron van het paradijs, maar ook van rampen. Het brein is de plek waar we leren, waar je buiten de box kan zijn.
Een van de belangrijkste kenmerken is dat, wanneer we iets nieuws leren en bepaald gedrag tonen, het onze hersenen zijn die dat mogelijk maken. Ze zijn in staat voortdurend te veranderen. Dit wordt neuroplasticiteit genoemd, dat vermogen van het brein om te veranderen. Gelukkig zijn deze vermogens niet afhankelijk van leeftijd, maar van de dosis van nieuwe ervaringen en leren, van onze praktijk, ons werk en ons gedrag. Hoe meer we oefenen en leren, hoe meer we de nieuwe structuur van de verbindingen van hersencellen bevorderen. Zo zal het lezen van deze tekst een nieuwe brug kunnen slaan tussen cellen in jouw brein! Daarom bepaalt jouw neuroplasticiteit feitelijk de lengte, breedte en hoogte van jouw box. Eigenlijk is de box niet het brein, maar zijn het de grenzen in je brein die je scheiden van wat je al weet van de dingen, ervaringen, wetenswaardigheden waar je nog niet aan hebt gedacht.

Het proces om uit de box te komen is wel risicovol. Wij, mensen voelen ons eigenlijk veiliger in de box. Samen vormen we een netwerk waar we dezelfde informatie delen, opbouwen en interpreteren en dat is een beangstigend feit. Waar en hoe komen we aan nieuwe informatie? Als we hetzelfde zijn, waar is dan het verschil? Daarom maakt het verlangen om het verschil te maken het risico smakelijker. Ik denk dat we er soms van houden om de regels uit te dagen en te breken. Daarom maken we regels. Eigenlijk kan uit de box denken worden gestimuleerd door te provoceren, door de regels en voorwaarden te negeren of zelfs stilletjes te overtreden.

Dus, geniet van het creatieve denken in deze tijd en waardeer dagelijks de grootsheid van je brein. Leer hoe je meer kunt leren. Oefen hoe je buiten de box kunt gaan en bouw het brein dat je wil.