Keys of Light
Keys of Light is een interactieve piano installatie ontworpen door Mr. Beam. Een samenspel tussen muziek, licht en architectuur. Iedereen die op de piano speelt, zorgt met elke noot en elke toetscombinatie voor een betoverende projectie op de omgeving.
Keys of Light is een site-specific kunstwerk, waarvoor Mr. Beam zich laat inspireren door de architectuur en geschiedenis van de plek. Sinds 2018 reist de piano de wereld over.
 |
 |
Schildersland
Harrie Dister
België vind ik een echt schildersland. En de Belg meer kunstenaar dan de Nederlander. In zekere zin vind ik het sociale beleid van Nederland beter, maar België biedt meer vrijheid. Je eigen plan trekken zeggen ze hier. Ik woon alweer dertig jaar in Antwerpen met zijn vele galeries en kroegen zonder sluitingstijd. Ik exposeer hier 1 à 2 maal per jaar bij galerie Martin van Blerk. Toch zie ik mezelf als een Nederlands Limburgse schilder. Die studeerde aan de Stadsacademie en de Jan van Eyck Academie in Maastricht. Harrie Dister (1949)
 |
 |
1) Dubliners (2018). 100 bij 130 cm. Olieverf op linnen
2) Open vuur (Dublin 1973/ 2020). 130 bij 170. Olieverf op linnen
3) Het verloren schaap (2020). 150 bij 180 cm. Olieverf op linnen
Feest voor het oog
Brecht Evens (1986) is illustrator en striptekenaar. Met zijn afstudeerwerk aan Sint-Lucas in Gent, Ergens waar je niet wil zijn, won hij in 2010 de Willy Vandersteenprijs, een Fauve op het Internationale stripfestival van Angoulême (2011) en werd hij genomineerd voor een Eisner Award. De Awards worden beschouwd als de belangrijkste Engelstalige stripprijzen ter wereld. Evens is een van de belangrijkste vertegenwoordigers van de nieuwe golf Vlaamse stripmakers die ook internationaal succesvol zijn.
 |
 |
‘There’s always a party going on somewhere in Belgian cartoonist Evens’s gorgeous book’, schreef The Guardian over Ergens waar je niet wil zijn / The Wrong Place (2009). Ook in Het Amusement / The City of Belgium / Les Rigoles (2018) staat feesten centraal. De graphic novel is een caleidoscopische vertelling over een bruisende nacht van drie twintigers in een fictieve grote stad. Hij ontving in 2019 voor Het Amusement de Prix spécial du jury (Fauve) voor de meest opmerkelijke Franstalige striproman van 2018.
Ander werk van Brecht Evens: De Liefhebbers / The Making of (2011), over een kunstfestival in een oer-Vlaams dorpje, en Panter / Panther (2014), waarin een speelgoedpanter tot leven komt.
1) Vrij werk
2) Uit Het Amusement / Les Rigoles / The City of Belgium, 2018. Uitgeverij Oogachtend
3) Disco Harem. Uit Het Amusement / Les Rigoles / The City of Belgium, 2018. Uitgeverij Oogachtend
Ezels!
Auteur: Onno Lolkema | Foto’s: Ezels! Onno Lolkema
Ik bracht vijf jaar door op de kunstacademie, desondanks ben ik autodidact als het op schilderen aankomt. Door het veel te doen ontdekte ik dat schilderen is gebaseerd op redelijk simpele principes en ook dat ik die gemakkelijk kan overbrengen. Nu geef ik workshops in Nederland en België onder de naam Ezels! Mijn doel is beginnende schilders goed op weg te helpen door ze in korte tijd resultaat te laten behalen en er plezier aan te beleven. Naast het lesgeven maak ik murals en ander werk in opdracht (zie: By.Onno).
Jeroen Nissen
Na zijn studie op AKV l St. Joost (Den Bosch) begon Jeroen aan zijn praktijk als documentair illustrator op Fontys Hogeschool voor de Kunsten. Hij legt daar voornamelijk gebeurtenissen, evenementen, ontmoetingen en mensen vast in zijn tekeningen. Jeroen vindt het fijn om in een redactionele context te werken. Naast illustraties heeft hij een voorliefde voor het maken van portretten. Hij werkt vrijwel altijd met traditionele materialen en het digitale werk probeert hij uit te stellen tot de afwerking.
Wanneer de tijd zich ervoor leent, zou hij het liefst voor iedere opdracht de grafiek werkplaats induiken. @jeroen.nissen
Sanne Boekel
Chaos als brandstof
Sanne Boekel (1995) is illustrator en striptekenaar. Naast illustraties en strips maakt ze ook installaties. Dat de wereld in een staat van chaos verkeert is voor haar een onuitputtelijke bron van brandstof. Haar werk is activistisch en manifesteert zich op de barricades. Ze zoekt het randje van absurdisme op terwijl ze op een luchtige en humoristische wijze maatschappelijke thema’s aansnijdt en vragen stelt over waar we nu allemaal mee bezig zijn.
Dries Verhoeven
U bevindt zich hier
U bevindt zich hier (2007) van Dries Verhoeven is een installatie die doet denken aan een hotel. Deze zomer was de installatie weer te bezoeken op verschillende locaties. Bezoekers krijgen er hun eigen slaapkamer. Daar zijn ze alleen en anoniem, totdat ze zicht krijgen op de mensen aan de andere kant van de muur. In de oorspronkelijke opzet functioneerde het werk als model voor de anonimiteit in grote steden, waar mensen simultaan een soms vergelijkbaar leven leiden.
Verhoeven: ‘Door de huidige pandemie wordt het werk ook een reflectie op onze tijd van zelf-isolatie, de nabijheid van onbekenden is plotseling een bedreiging geworden.’
Kinderatelier Cultuurhuis Garenspinnerij
Foto’s: Francis Frionnet Fotografie
 |
 |
In Gouda staat een prachtig oud fabrieksgebouw, nu verbouwd tot Cultuurhuis Garenspinnerij. Je kunt er allerlei kunstzinnige activiteiten volgen zoals toneellessen, danslessen, zang- en muzieklessen. Judith Sluijter is docent Kinderatelier Tekenen & Schilderen (leeftijd van 6-18 jaar). Ze volgen 30 lessen, een mooie lange periode. Ze vindt het belangrijk hen te laten experimenteren met materialen die ze op school niet of nauwelijks aangeboden krijgen. Het verschil tussen tekenles op de basisschool en tekenles in de Garenspinnerij is dat haar leerlingen de tijd krijgen om naar elkaars werk te kijken, erover na te denken en dat het procesgericht is. Bij de jongste kinderen is er veel aandacht voor kleur mengen, kleurgebruik en motorische ontwikkeling. Bij de oudere ligt de nadruk op schets/ontwerpfases en durven vertellen over je werk. Die krijgen ook begeleiding bij de werkpresentatie. Regelmatig zijn er exposities. Niks leukers dan een jonge ontwerper of kunstenaar in de dop te zien stralen bij het eigen werk!
 |
 |
Weerwerk
Flo Nales & Fleur te Kiefte:
We volgen één uur in de week het vak CKV film- en fotografie. De opdracht was om een surrealistisch beeld neer te zetten. We besloten een mysterieus beeld neer te zetten, waar de kijker zijn eigen verhaal bij kan verzinnen. We vulden een bad met water en melk, zijn erin gaan liggen en maakten vanuit verschillende posities foto’s.
Van die verschillende foto’s hebben we de handen gecombineerd in één beeld.
Natuurlijk komt dit ook allemaal omdat we erg gemotiveerd worden door onze docente, Welmoet Broekhuijsen. Zij ziet in alles wat je maakt, in ieder idee waarmee je komt, iets moois. Ze denkt mee, stimuleert en brengt je op ideeën.
 |
 |
Anne Lukassen:
Ik let vooral op de emotie en de weergave van de werkelijkheid. Mijn bewerkingen zijn beperkt, ik let op contrast, intensiteit en helderheid. Voor deze schoolopdracht moesten we ons laten inspireren door andere fotografen. Ik vond foto’s waar water gebruikt werd, daar wilde ik iets mee doen. Dus ben ik gaan experimenteren. Verder heb ik gelet op de emotie, want dat versterkt het beeld. Dit is het eindresultaat.
Anne, Flo, Fleur en Bastiaan zitten in 5 VWO op het Staring College in Lochem
Foto 1: Anne Lukassen | Model: Bastiaan Verkerk
Foto 2: Flo Nales
Foto 3: Fleur te Kiefte en Flo Nales
De maskers en de regels
Toen begin april het rondwarende coronavirus in IJsland op z’n actiefst was, begon textielontwerper Ýrúrarí (pseudoniem voor Ýr Jóhannsdóttir) gebreide maskers te maken. Het idee kwam als vanzelf voort uit haar andere creaties, waarbij ze iets alledaags transformeert in heuse kunstwerken, met tweedehands truien als leeg canvas.
Yrurari: ‘De maskers zijn niet veilig, ze zijn meer bedoeld om op een grappige manier de aandacht te vestigen op de regel dat je afstand moet houden. Als je er eng genoeg uitziet, zullen mensen waarschijnlijk ver van je wegblijven!’
 |
 |
Mirjam Völker
In de schilderijen van Mirjam Völker (1977) staan we oog in oog met de overblijfselen van een beschaving, overwoekerd door de natuur. De huizen, barakken en hutten in haar schilderijen zijn verlaten en doen soms Europees, dan weer Aziatisch aan. Is dit de wereld nadat de mensheid is uitgestorven of zijn het bouwsels waar kinderen spelen? Natuur en beschaving staan op gespannen voet. Woningen lijken de speelbal van de natuur en bezitten een welhaast menselijke kwaliteit. Vensters lijken op ogen en oren, bouwconstructies op ledematen. Deze antropomorfe structuren worstelen met de natuur, of misschien omhelzen ze elkaar. Het blijft een raadsel.
Geciteerd van: museum de Fundatie.
 |
 |
1 Verschlag (2016). Acrylic on canvas 110 x 150 cm. Privatsammlung, Aschersleben. Courtesy Galerie EIGEN + ART Leipzig/Berlin. Photo: Uwe Walter, Berlin
2 Bruch (2017). Acrylic on canvas 120 x 150 cm. Privatsammlung, Aschersleben, courtesy Galerie EIGEN + ART Leipzig/Berlin. Photo: Uwe Walter, Berlin
3 Biwak (2015). Acrylic on canvas 80 x 100 cm. Sammlung Hildebrand, Leipzig. Courtesy Galerie EIGEN + ART Leipzig/Berlin. Photo: Stefan Fischer, Leipzig