Ruth Lasters, stadsdichter van Antwerpen, mag een gedicht dat ze samen met haar leerlingen maakte over het onderwijs niet brengen als stadsgedicht en stapt op.
Het gedicht gaat over het verwerpelijke gebruik van labels in het Vlaamse onderwijs: de zogenaamde A- en B-stromen. Wie in een B-stroom terechtkomt wordt veelal als minder intelligent of minderwaardig aangezien door de goegemeente. Leerlingen en dus ervaringsdeskundigen getuigden de voorbije week hierover in diverse kranten en media en ook in het gedicht. Het gedicht werd door het stadsbestuur als politiek ervaren en mocht daarom niet als stadsgedicht.
De kracht van verboden kunsten zorgt meermaals voor een grotere spreiding dan men zou willen, gelukkig maar. Kunstuitingen verbieden is nooit een goede zaak.
Maar meer nog, leerlingen, studenten, mensen labelen is nooit een goede zaak gebleken. Ik was geschokt en kwaad door dit gebeuren en dacht aan mijn brokkenparcours in het onderwijs, waar men mij twaalf stielen en dertien* ongelukken voorspelde.
Daarom schreef ik dit:
Eeuwige dans
Ik weet niet of mijn stroom A, B dan wel X of Y was.
Ik mocht de scholen niet
Zij mij nog minder
Ze kwamen met woorden, cijfers en letters en ik bewoog alsmaar verder van hen af.
Als ik bleef ademen en bewegen kwam het goed.
Nu na jaren van schone dans weet ik ‘alles stroomt’.
Niemand neemt mij die vrijheid af.
*’Twaalf stielen en dertien ongelukken’, een oorspronkelijk Vlaamse uitdrukking met als minder sappige Nederlandse variant: iemand van twaalf ambachten en dertien ongelukken zijn. Steeds verschillende baantjes hebben maar in geen enkel baantje succesvol zijn.
