Weken van protest in Antwerpen nadat het stadsbestuur de projectsubsidies cultuur schrapt voor 2023, 2024 en 2025. 720.000 euro per jaar.
Protest in Vlaanderen nadat de Antwerpse schepen van cultuur als antwoord op de vraag ‘Wat zou jij doen als jonge kunstenaar vandaag?’, de gevleugelde uitspraak deed: ‘Ik zou gaan werken voor mijn centen zoals iedereen’. Dat dit bij velen in een verkeerd keelgat schoot moet niet verbazen. Alsof kunstenaars niet werken voor hun centen.
‘Waar staan we vandaag als culturele sector?’ is een vraag die zich steeds opnieuw opdringt. Wat is onze plaats en waar willen we die hebben? Zoals het nu is zijn er heel wat sectoren die niet overleven zonder subsidies. Een maatschappelijke keuze die we zelf hebben opgezet: welzijn, onderwijs, cultuur, zelfs landbouw en sommige economische sectoren. Allemaal werken ze met subsidies: lokaal, nationaal of Europees.
Wat moeten jonge kunstenaars? Wat moeten kunstenorganisaties die voor sectoren zoals onderwijs of welzijn werken en daar projecten en producties opzetten? Waar is het speelveld van de jonge kunstenaar die de weg naar morgen zoekt? Willen we die dan niet meer?
Het is een bittere pil, het lijkt of het begrip subsidieslurpers weer in volle opgang is. Het verzet is lastig omdat het een maatschappelijk debat is dat moet worden gevoerd, een debat over waar we naartoe willen. Wil men mensen laten participeren aan cultuur en specifiek aan kunst, dan zijn projecten kunsteducatie en participatie meer dan nodig. Willen de kunsten een toekomst hebben, dan is ondersteuning zonder waarborg op slagen van jonge kunstenaars, broodnodig.
We zullen dit hardop blijven zeggen tot eer en meerder glorie van de kunsten! Het protest mag uit de schaduw en luidop klinken, tenzij we niet meer willen dat jongeren spreken en vormgeven. Het zijn keuzes die voorliggen en een debat dat kansen moet krijgen!
