Kunstzone

Daar zit je dan…student in coronatijd

Auteur: Karlijn van der Weij | Foto: Chris Montgomery

Daar zit je dan. Covid-19 regeert al een tijdje en nu moet je stage lopen. Honderden scholen die al te veel op hun nek hebben, stagiaires zijn wel het laatste waar ze aan denken. Waar kan ik stage lopen? Wat kan ik leren? Wat is de kwaliteit van mijn stage? Hoe is een coronastage voor een student kunstdocent?

Vorig jaar had ik – gelukkig – een normale, fysieke stage, maar dit jaar dus niet. In tegenstelling tot sommige medestudenten kon ik er overigens wel een vinden. Die stage begon in de ‘strikte’ coronatijd en alles was online. Niks sfeer proeven van school en leerlingen. Hoofden op schermpjes, gedemotiveerde leerlingen en leerlingen die niets online durfden te zeggen, dat was wat ik dagelijks zag.
Desondanks probeer je je leerlingen (en jezelf!) te motiveren en enthousiast te maken. Thuis voerden ze ‘de kunst- en quarantaine opdracht’ uit. Maak een bestaand kunstwerk na waar je zelf ook op staat. De meest gekke en bijzondere foto’s kwamen langs, de een nog inventiever dan de ander. Ik stond verbijsterd van de kwaliteit van het werk van sommige leerlingen.

Meekijken
De ene leerling bloeide op en haalde inspiratie uit zijn of haar omgeving, de andere zakte weg en zweefde als het ware in de ruimte, onbereikbaar. Het was moeilijk om te leren hoe ik hen kon bereiken. Ik maakte bijvoorbeeld online ‘rondjes’ door de klas en sprak iedereen aan, vroeg iedereen werk te laten zien. Dat werkte redelijk goed.
Bovendien voerde ik dezelfde opdracht als de leerlingen uit. Zodat ze mijn proces ook konden volgen en gemotiveerd raakten om te werken. Ik deed dat via google whiteboard en deelde mijn scherm, zodat ze konden zien waar ik precies mee bezig was. Soms tekende ik gekke dingen op het scherm, bijvoorbeeld een zeemeermin die in de gracht om het huis zwom, daar maakte ik ze af en toe weer even alert en blij mee. Ze keken echt mee en de stap om uitleg te vragen werd er kleiner door; ik was immers toch al bezig.

Voor sommige leerlingen werkte dit goed. Ze gingen aan het werk en keken bij mij hoe je moest tekenen. Doordat perspectief tekenen goed te leren is, kwam een aantal leerlingen tot mooie resultaten. Voor sommigen was dit een soort opluchting in deze coronatijd, waarin veel thuis niet lukt.

Bereikbaar zijn is erg belangrijk bij online lesgeven. Halverwege mijn stage mocht ik hybride les gaan geven. Dat betekent dat de helft van de klas online is en de andere helft op school. Je bent op twee plekken tegelijk en als docent heb je het gevoel dat je in tweeën wordt gescheurd. Uiteindelijk vond ik hier ook een balans in, maar voor de online klas bleef ik toch een beetje onbereikbaar. Soms vergeet je ook gewoon tot ver na de bel, dat er nog online leerlingen zijn. Het zit niet mee om een docent te zijn in coronatijd.

Desondanks heb ik veel geleerd van mijn stage. Vooral hoe ik bereikbaar en benaderbaar kan zijn. Mijn leerlingen hoeven online niet bang te zijn om een vraag te stellen. Natuurlijk zou ik veel meer van mijn stage hebben geleerd als alles gewoon fysiek was geweest. Pedagogisch-didactisch heb ik mij veel minder kunnen ontwikkelen, omdat ik geen klassen van dertig leerlingen heb gehad.
We zullen zien wat ik volgend jaar in mijn stages tegenkom. En wat ik als kunstdocent dán allemaal leren kan, ook bij onverwachtse wendingen.

Karlijn van der Weij zit in het tweede jaar van de opleiding Docent Beeldende kunst en Vormgeving ArtEZ Arnhem.