Kunstzone

Steeds minder kinderen spelen een instrument. Toch ziet muziekdocent Arjaan Verheule dat de leerlingen van het Dalton College de weg naar zijn lokaal weten te vinden. Is het een hopeloze zaak of is er nog hoop?

Aan het begin van het schooljaar vraag ik altijd tijdens de eerste les of er iemand een instrument speelt. Steeds vaker blijft de teller bij twee of drie hangen. Veel leerlingen hebben zich er wel een tijdje mee beziggehouden, maar zijn er weer mee gestopt. ‘Het werd saai’ wordt vaak als reden tot desertie van het muzikantschap genoemd. Nog saaier dan TikTok?, denk ik dan. Op Instagram kijken ze liever naar filmpjes waarin influencers vertellen hoe ze beter niet aan anticonceptie kunnen doen.

De influencer is een betrekkelijk jong fenomeen, dat zich vaak manifesteert in de vorm van een glad geschminkte Barbie pop met opgespoten lippen en ditto billen. Zevenjarige meisjes leren van ze hoe ze het beste antirimpelcrème kunnen opsmeren of hoe je in drie simpele stappen miljonair kunt worden. Omdat ze zonnebrand afraden en onzinnige voedingssupplementen aanbevelen zit de helft van de TikTok-kijkende jeugd in de zomer met opgezwollen en knalrode gezichten onder de brandblaren, heeft eenderde ervan permanente darmperforatie of, erger nog, is zwanger.

Ik begrijp dat het genotscentrum sneller tevreden wordt gesteld door het swipen van korte filmpjes dan wanneer je eerst een paar uur moet oefenen op een instrument voordat het stopt met te klinken als een zeug in barensnood. Maar wat er niet bij gezegd wordt, is dat het gevoel dat je krijgt als het wél lukt van veel langere duur is dan de korte euforie die de content op sociale media biedt. Als je het kan, dan maak je muziek tot je dood.

Juist daarom zijn muziekscholen en muziekdocenten in het onderwijs zo belangrijk. Er moet al op jonge leeftijd iemand zijn die je meeneemt in die magische wereld van de muziek. En laat er nou net een regering zijn geformeerd die muziek een linkse hobby vindt, zolang het niet Franske Bauer is. We moeten ASML spekken en daarvoor betaalt niet alleen het reguliere onderwijs de rekening, ook de muziekscholen!

De gevolgen zijn in toenemende mate voelbaar. Minder muziekscholen, minder kinderen die een instrument leren spelen, minder mensen die een opleiding in de muziek zoeken, minder muziekonderwijs. Een neerwaartse spiraal, zou je zeggen. Maar een inventarisatie in hogere klassen laat gelukkig andere cijfers zien. Steeds meer kinderen weten de weg naar mijn lokaal te vinden en er wordt de ganse dag muziek gemaakt. Heerlijk.

Waar ligt dan het probleem? Conservatoria krijgen wel voldoende aanmeldingen, maar het vinden van een goede stageplek is zoeken naar die hooibergkleurige naald. Daar zit ‘m de crux. Goede plekken, met behoorlijk ingerichte muzieklokalen en voldoende muzieklessen, het is niet zomaar gevonden. En zo begint deze column ernstig om een bede tot opvang bij muziekdocenten te lijken: Neem een stagiair in huis! Of twee. Jonge mensen die in jouw les kinderen positief kunnen beïnvloeden op weg naar de wereld van muziek. Aan de hand meenemen. Hun ogen laten afwenden van de schermpjes in de richting van een piano. Of een drumstel. Of een viool. Zo worden ook zij belangrijke influencers. Net als jij!