Dchar (1978), winnaar van een Gouden Kalf (2011, Beste Acteur in de film Rabat) maakte eerder solo’s over zijn moeder (Oumi) en zijn vader (DAD). Hij heeft een innemende manier van vertellen en spelen: persoonlijk en aanstekelijk. Moeiteloos stapt hij in en uit diverse personages, geraffineerd gebruikt hij rekwisieten om verbeelding en aandacht te versterken. Na vijf kwartier heeft hij iedereen overtuigd en kun je alleen maar hopen dat veel jongeren de voorstelling bezoeken, hun culturele identiteit, houvast én isolement, tegen het licht willen houden en voor de liefde kiezen. Dat klinkt klef, maar is het hier niet. Sterker nog, deze afwisselende voorstelling spreekt hen zeker aan.

Een huwelijk zat er bij Dchar lange tijd niet in. Niet alleen omdat de trouwdag verschillende tradities met elkaar zou laten botsen, maar ook omdat hij zelf in de knoei kwam met diep gewortelde opvattingen die hij eerst onder ogen moest komen. Daarmee laat hij zien hoe buitengewoon moeilijk het is om jezelf te zijn en toch ruimte te geven aan andersdenkenden. Een strijd die verder gaat dan Marokkaans tegenover niet-Marokkaans en symbool staat voor iedere culturele, religieuze of maatschappelijke achtergrond. De voorstelling ademt ook de bevlogenheid van iemand die oprecht bezorgd is over het pessimisme in onze cultureel diverse samenleving. Een positieve, hoopvolle voorstelling die ontegenzeggelijk verbindt.

Te zien in het theater: JA door Nasrdin Dchar. Meer informatie: www.nasrdinspeelt.nl en www.watwedoen.nl